Clair Obscur: Expedition 33 framstår som eit gammalt spel i ny drakt. Kjensla eg fekk av å springe rundt i denne verda var ei av å ta turen mange år tilbake i tid. Dette spelet er kanskje fransk, men det luktar Japan lang veg. Frå korleis vi spring gjennom for det meste lineære område med ein og annan avstikkar, til dei turbaserte kampane som trass sitt franske kunstperspektiv promoterer den same designfilosifien vi finn i Atlus-rollespel, er det lite som smakar vestleg utviklar her.
Spelet blir utvikla av eit ungt fransk studio som blei skapa i 2020. Fem år seinare sit dei her, klare med eit spel som får meg til å lure litt på kva som eigentleg skjer i verda. Korleis har det seg at eit indiestudio på knapt 30 personar kan byggje noko som ser ut som det er laga av 300?
Alle må døy
I Clair Obscur: Expedition 33 tek vi turen til ei verd der ei mystisk målarinne ein gong i året målar eit tal, og alle som er denne alderen vil døy. Vi følgjer ein ekspedisjon med folk som alle har kort tid igjen på planeten, med mål for auget å gjere slutt på denne målerinna.
Eg fekk bryne meg på spelet eit lite stykke inn i spelet, og blei mektig imponert over det eg fekk servert. Først og fremst må vi snakke om historia. Den er så godt kommunisert at den tydeleggjer kor elendige mange japanske utviklarar har blitt på dette feltet. I sitt jag etter å fylle spela sine med historie, fanservice og innhald har dei heilt mista fokus på at det viktigaste strengt tatt er kvaliteten, ikkje kvantiteten.
Historia i dette spelet blir fortalt gjennom godt regisserte og nydeleg animerte sekvensar der godt skodespel formidlar det som skjer på engasjerande vis. Dette er milevis frå dei statiske skjermane der nokon berre står og snakkar og irrelevant tøv i timevis.
Her er det fokus, og historia er det nødvendige bindeleddet som dreg oss vidare. Det tok ikkje mange dialogar før eg byrja å forstå dei ulike personane, og her er det skodespel og mimikk som spelar på lag. Små rørsler. Korleis auga ser rundt seg, bruk av kamera. Det får storspelet Final Fantasy XVI til å sjå ut som ein amatørjobb, og dette frå eit fransk indiestudio. Igjen, kva skjer med verda?
Inspirert av dei beste
Noko av det første ein vil merke med dette spelet er den unike visuelle stilen som blandar realisme med fantasi på nydeleg vis. Vi møter fascinerande område krydra med unike og bisarre vesen som berre ventar på å få krige mot deg.
Områda har så langt ikkje vore store, og har mest bydd på korridorar og tydelege vegar som fører oss vidare, sjølv om det her og då har dukka opp meir komplekse område med avstikkarar. No og då møter vi fiendar, og her blir spelet verkeleg interessant. Utviklarane har henta inspirasjon frå over 30 år med turbaserte kampar, og skapt noko gjenkjenneleg, men unikt.
Kvar tur har du fleire ulike val. Du kan berre angripe for å gjere ordinær skade, eller du kan bruke eitt av fleire spesialangrep. Vanlege angrep byggjer opp actionpoeng som kan brukast av kraftigare angrep, eller for å skyte mot fiendens såre punkt med ein pistol. Nokre figurar har angrep som skapar ressursar ein deretter kan bruke for å gjere andre angrep kraftigare. Det er tydelege strategiske element her som ein verkeleg kan dra nytte av i større kampar som går over lengre tid.
Minst like viktig er derimot reaksjonsevna di. Sjølv om spelet er turbasert er det ikkje statisk. Når du angrip vil du raskt kunne trykke inn knappar for å styrke angrepet og få maks utteljing. På same vis vil eit angrep frå fienden kunne hoppast unna eller blokkerast, og med sistnemnde kan du få inn eit motangrep. Ein litt fin detalj er at spelet fortel deg om fienden kjem med eit raskt eller tregt angrep, noko eg synest er ein fin detalj i eit spel som først og fremst er turbasert.
Konklusjon
Clair Obscur: Expedition 33 kom ut av ingen stads i fjor, men har likevel klatra seg opp på mange ønskelister i eit høgt tempo. Det er ikkje utan grunn, dette indiespelet som ser ut som alt anna enn eit indiespel har ein særeigen stil, ei spanande historie med flott musikk og godt skodespel frå dyktige skodespelarar.
Alt står og fell på om det faktisk er moro å spele, og her tippar eg folk blir både positivt og negativt overraska. Dette er eit spel bygd for og av folk som elskar traidsjonelle japanske rollespel, og om du ikkje likar slikt, er det fint lite for deg å finne her.
Dette spelet gjer derimot veldig mykje betre enn mange moderne rollespel, og brukar veldig lite tid på å spore deg av den historia spelet fortel. Alt framstår gjort med hensikt, og ingenting ser ut til å vere der berre for å vere der. Historia er tung, dyster og mørk, medan spelet blandar det beste frå mange år med turbaserte kampar. Eg for ein gler meg stor til spelet lanserast i april, og det burde du òg.
Clair Obscur: Expedition 33 kjem i sal for PlayStation 5, Xbox Series S/X og Windows (testa) 24. april.
