Anmeldelse
Magic The Gathering: Battlegrounds
Det enormt populære kortspelet inntar Xbox, men dette er ikkje Magic The Gathering slik du kjenner det.
Det enormt populære kortspelet inntar Xbox, men dette er ikkje Magic The Gathering slik du kjenner det.
Etter ein del år med veldig mange spel om dei kjende og kjære markane, kan ein eigentleg ganske lett trekke konklusjonen at dei alle saman var veldig like. For å forandre på dette har Team 17 til slutt teke steget ut i 3D. Om det fører mykje nytt til serien kan diskuterast, men det er utvilsamt eit steg i riktig retning.
Onsdag 19. november var det endeleg på tide å vise fram kva Square Enix har jobba med den siste tida. Rykta som har svirra rundt Final Fantasy XII har vore mange, men no har endeleg Square Enix lagt fakta på bordet.
For tredje gong kan du ta med deg Moby, Elise og alle dei andre folka frå SSX-spela ut på eventyr. Det heile er større, betre og meir imponerande enn nokon gong. Med eit heilt fjell som utgangspunkt, er det berre å spenne fast brettet, skru opp musikken, og kaste seg i det.
To karakterportrett og fem små bilder frå det siste Final Fantasy-spelet har funne sin veg på nettet. Det er enorme forventingar til tittelen som offisielt skal visast fram på ein pressekonferanse i Tokyo 19. november.
Buffy the Vampire Slayer er historie som TV-serie, men det betyr ikkje at vi ikkje kjem til å sjå meir til gjengen som har bekjempa vampyrar og andre demonar gjennom sju sesongar. Serien har skapt eit enormt univers som har boltra seg gjennom både teikneseriar og bøker.
Jak & Daxter var eit fargerikt plattformspel som beviste at ein utprøvd sjanger kunne fornyast. Store fargerike område, blanda med ein god porsjon humor, skapte eit etter kvart veldig populært spel. I Jak II har mange ting forandra seg. Områda er fortsatt store, men det er ikkje så lyst og fargerikt som før.
Barn kan utnyttast på mange måtar. Nokre av desse er å pumpe ut mange billege, men dårlege spel, som er sikre suksessar blandt den yngre garde. Andre metodar består i å faktisk lage eit bra spel, men samtidig pumpe det så fullt av smaklaus reklame og propaganda at det er til å få dårleg mage av.
Capcom prøvar seg igjen. Har du først funne ei ku som gir god melk, er det berre rett og rimeleg å melke den for kvar dråpe den er verd. Først fekk vi Resident Evil, som for så vidt produserte god melk i mange år. Ei stund seinare fekk vi Devil May Cry, og denne melka var frisk og god, sjølv om mange ikkje likte smaken av oppfølgjaren.
Dark Chronicle er oppfølgjaren til Dark Cloud, eit av dei første eventyrspela til PlayStation 2. For mange er det ein klassikar, med sine tilfeldige labyrintar, og kreativiteten du kan putte inn i bygging av byar.
Enclave var eit av dei spela til Xbox som det var høge forhåpningar til, men som ikkje heilt leverte det vi var lova. Grafikken var nydeleg, men vanskelegheitsgrada var i meste laget for mange.
I jungelen av spel og utviklarar er det ein sjanger som er i ferd med å bli fullstendig utmagra. Det er ein populær sjanger, så naturleg nok melkar visse utviklarar denna kua for alt den er verdt. Idètørke blir då eit kjent begrep, og å finne nye idear blir vanskelegare for kvar dag som går.
Hadde forfattaren av historia i Lost Kingdoms II levd for nokre hundre år sidan, eller eventuelt roa ned med pillene, hadde nok dette blitt ein milepel innan nytenking og originalitet. Den gripande historia om unge Tara Grimface, der ho spring rundt omkring i sterile landskap for å finne ut kven ho er, og kvifor ho er den ho er, hadde danka ut Shakespeare utan konkurranse.
2003 er det store året for The Sims. I år er det tre år sidan dette fenomenet tok over heimane til folk, og forvandla mange av oss til sosiale avvik. På desse tre åra har The Sims solgt over 20 millionar kopiar, og uttallige ekspansjons-pakkar, offisielle eller uoffisielle har blitt pumpa ut til massane. I år tar The Sims for første gang det store steget inn i nytt og uutforska territorium.
Det er ei mørk og dyster natt i byen, og alle dei mørke og dystre tenåringane har samla seg på ein utestad for å hoppe opp og ned til tonane av det mørke og dystre bandet på scena. Medan livet går sin gang på ein rockekonsert bevegar ein godt over to meter høg skikkelse seg gjennom lokalet, kledd i lang si frakk er han ikkje din typiske musikkentusiast.
Andre verdenskrig er eit populært tema for tida. Krig generelt ser ut til å vere i skotet i den interaktive verda. At BloodRayne utspelar seg i tida før andre verdenskrig burde vel ikkje kome som eit sjokk akkurat. Ein liten vri har i midlertid Majesco prestert å presse inn.
Om du berre synest dei er litt småtøffe, eller du synest dei er det einaste verdt leve for, så kan ingen med handa på hjarte sei at dei hatar dragar. Desse mytologiske beista har pirra fantasien til små og store i uminnelege tider, og dei har dukka opp i like mange versjonar som Nokia-telefonar. Vanskeleg å halde styr på med andre ord. Ein ting er sikkert, i Panzer Dragoon Orta får du sjå dragar slik du aldri før har sett dei.
Filmlisensar er kanskje ikkje det område du finn mange glimrande spel. Som regel endar ein bra film opp som eit plattformspel utan gode relasjonar til filmen utanom tittelen. Jurassic Park er ikkje noko unntak. Først fekk vi eit adventurespel der du, som Alan Grant, skaut deg veg gjennom parken, etter det har lisensen gått i alle retningar.
Busatt i Paris prøvar eks-kunstner Gus Macpherson så godt han kan å ordne seg i sin nye tilverelse. Livet hans tar i midlertid ein brå u-sving når den vakre og utfordrande Sophia Blake oppsøkjer han, og ber han finne ut kva som skjedde då søstra og svigerbroren hennar blei brutalt myrda på hotellrommet dei budde på.
Kyle Katarn er den tøffaste cowboyen i galaxen, Texas Ranger i verdensrommet, og ein av dei få blant oss som ikkje synest det er nokon stas med slike Jedi-ting. Han hadde nok følt seg meir på plass overskrevs på ein støvete hingst, med ein fire dagar gammal sigarsneip i munnvika. Kyle er tidlegare Jedi, og er ikkje vidare stolt over det.