Eit saleg lysshow
Du startar med enkle kombinasjonar av fysiske angrep, men etter kvart blir det heilt tydeleg at kampsystemet i hovudsak baserer seg på «Artes», eit anna varemerke for Tales of-serien. Artes er forskjellige spesialangrep som du legg til forskjellige retningar på analogstikka. Du har forskjellige typar av dei, og kva rekkjefølgje du vel å bruke dei i har mykje å seie.
Ved å starte med ein «Basic Artes», gjer du vegen klar for å følgje opp med «Arcane Artes», og ved å lenkje desse saman kan du oppnå vanvittige kombar som gir ekstremt med skade til fiendane. Du kan bruke «Arcane Artes» og «Basic Artes» uavhengig av kvarandre, men effekten blir på ingen måte den same.
Det er samtidig viktig å tenke på kva «Artes» du vel å bruke, i tillegg til kva type dei er. Forskjellige «Artes» er gode mot forskjellige ting, som til dømes element, eller fiendetype. Nokre er gode mot flygande fiendar, medan andre er håplause mot dei.
Difor er det smart å studere fiendane i området du er i, noko du kan gjere ved hjelp av eit forstørringsglas. Ved å vere klar for dei fiendane du møter, merkar du umiddelbart at utfallet blir deretter. Om du likevel ikkje skulle følgje med i timen, kan du når som helst stoppe ein kamp for å velje «Artes», eller skifte våpen om det skulle vere behov for det.
Om du har dei rette våpna, det rette utvalet med «Artes», og brukar dei skikkeleg, kan du ta det heile eit saftig steg lengre. Ved å dele ut store mengder skade, kan du få tilgang på «Fatal Strikes». Namnet seier alt, og desse angrepa (som du har ekstremt kort tid på å utføre), tek knekken på det meste med eitt enkelt slag.
I tillegg kan du skifte strategi, noko som kan kome godt med i visse situasjonar, sjølv om det er heller sjeldan. Du får etter kvart så pass mange eigenskapar og gjenstandar, at alt eit taktskifte er til nytte for, ordnar seg sjølv medan du spelar. Eit døme på dette er korleis du kan be krigarane om å ikkje bruke TP, poenga som krevst for å bruke «Artes». I starten kan dette kanskje vere av nytte, men etter kvart får du eigenskapar som byggjer opp TP av seg sjølv om du spelar bra, samt at du får igjen litt TP etter ein kamp, eller du kan koke mat for å gjere det same.
Ein dags arbeid
Det er mange element i Tales of Vesperia som vil vere godt kjende for alle som har vore borti serien før. Eit av desse er kokkekunsten eg nemnde ovanfor. Etter kvart som du utforskar dei slåande vakre områda i spelet, vil du finne gjenstandar som ikkje heilt passar inn. Dette er som regel ein kokk i forkledning, som kan lære deg ei ny oppskrift. Desse oppskriftene kan du bruke når det passar deg, med mindre du nett har laga mat og folk er mette. Maten du lagar kan gjere alt frå å gi TP-poeng til å få opp helsa, samt gi forskjellige bonusar før nesten kamp.
Ein anna svært viktig del av Tales of Vesperia, som óg handlar om handarbeid, er syntisering, eller å lage utstyr om du vil. Teknisk sett gjer du ikkje dette sjølv, men det blir di oppgåve å finne alle ingrediensane du treng, slik at du kan forbetre utstyret ditt, eller lage heilt nytt neste gong du vitjar ein butikk.
På denne måten får du heile tida nytt utstyr. Du kan sjølvsagt gjere det enkelt, og berre kjøpe nye ting, men du går samtidig glipp av mange godsaker. Visse utstyrskategoriar er i tillegg utelukkande tilgjengelege gjennom syntisering. Det er lett å gå seg litt vill i alt det nye utstyret, og difor gjere små feil. Eit døme på dette er korleis du kan oppgradere våpen. Umiddelbart blir du sjølvsagt freista til å gjere dette, men om du ikkje sjekkar om eigenskapane til våpenet endrar seg, kan du brått miste mykje arbeid.
Kvart våpen har forskjellige eigenskapar brukaren kan lære over tid. Etter kvar kamp vil du få poeng som går rett inn i å lære desse eigenskapane, og om du brått oppgraderar eit våpen, kan eigenskapane endre seg, noko som lett kan resultere i at den kombo-bonusen du har brukt lang tid på å lære deg, forsvinn rett før den er klar. Dette er uansett ei smal sak å hugse, og det ingenting å klage på korleis dette systemet fungerer. Du får heile tida nye eigenskapar, og det sørgjer for at vi får ein veldig god progresjon i korleis karakterane utviklar seg. Du står aldri stille, men blir heile tida betre og betre, og dette merkar du lett.
Konklusjon
Med Tales of Vesperia har Namco teke alle dei beste elementa frå Tales of-serien, fjerna dei dårlege, og laga eit fabelaktig eventyr som verkeleg får tankane til å surre tilbake til sjangerens glansdagar på nittitalet. Det er gjennomført engasjerande, morosamt, utfordrande og lett å bli glad i. Tidvis er det som å kome til rollespelhimmelen, der du fyrer laus ekstreme angrep, etterfølgt av ei herleg utveksling av ord mellom hovudpersonane. Det er til å få tårer i auga av. Dei tårene som kjem fram når du er i ekstase, og ikkje kan tenkje deg noko betre i heile verda. Eller eventuelt tårene du får når du ler.
Det er litt tregt i starten, sidan kampsystemet tek seg god tid med å kome i gong, men etter kvart vil Tales of Vesperia utvikle seg til å bli eit rollespel du vil hugse lenge. Det er eit spel med eit minneverdig persongalleri, som legg ut på ei reise saman, og tek deg med. Timane flyr, og strengt tatt kunne du ikkje brydd deg mindre om sommar, sol, og den potensielle badetemperaturen i vatnet.
Tales of Vesperia kjem i salg i morgon, 26. juni, kun for Xbox 360. Ein PlayStation 3-utgåve er i Japan til hausten, men europeisk dato er ikkje kjend.
