Kombofantomet
Blindside og bonusbrettet er ikkje dei einaste tinga Star Ocean: The Last Hope har gåande for seg. Du har i tillegg nokre spesialangrep som verkeleg kan få liv i ting. Dette er kraftige angrep som kan kaste fiendane i lufta, før du denger dei hardt i bakken. Du kan leggje opp til tre av desse til både LT og RT, og du brukar dei ved å først trykkje inn ein avtrekkjar ein gong for å bruke det første angrepet, så ein gong til for det neste. Slik kan du halde fram heilt til du har lenkja saman seks vanvittige angrep.
Du står i tillegg fri til å leggje desse angrepa til avtrekkjarane i den rekkefølgja du sjølv vil, slik at du kan skru saman den kombinasjonen som passar deg best. Det er eigentleg her nøkkelen til suksessen ligg; du kan verkeleg spele dette spelet slik det passar deg. Om du vil kaste deg ut i det med full fres står du heilt fritt til det. Om du heller vil vere ein engel og passe på at alle har det bra, kan du heller velje å spele med ein anna karakter, halde deg i bakgrunnen, og kaste buffer-magi på krigarane.
I tillegg er spelet venleg nok til å la oss bytte ut falne krigarar. Skulle nokon døy, og du er tom for gjenstandar som får dei opp, og ikkje har nok mana-poeng til å bruke magi, kan du berre bytte ut dei falne krigarane med nokon som er heilt klare for kamp. Dette er samtidig noko som ganske effektivt kan brukast for å få svake krigarar opp på høgre nivå. Du kan spele gjennom ein heil kamp med dei sterkaste krigarane, berre for å hente inn ein svak krigar rett før den siste fienden døyr.
Enormt og mangfaldig
Områda i Star Ocean: The Last Hope er enorme i omfang. På kvar planet du reiser til, byrjar du i eit massivt område du må bruke mykje tid på å kome deg gjennom. Når du først når enden på det første området, vil du ofte ende opp i enda eit område som er minst like stort, før du omsider når atter eit nytt område. Du endar opp med å vandre rundt timevis før du når destinasjonen din, og du kjempar mot fiendar, sankar skattar frå kister, og hamstrar ressursar. Av og til kan det blir i meste laget, og du må kjapt rekne med at det kan gå over ein time mellom kvar gong du får lagra. Star Ocean: The Last Hope er definitivt ikkje eit spel for folk i tidsklemma.
Ressursane du kan sanke vil du kunne bruke til å lage nytt utstyr. Kvar karakter har eit spesialområde dei er gode på. Edge er til dømes ein smed, medan andre igjen kanskje er ingeniørar eller kokkar. Ved å ta turen tilbake til Calnus, kan du finne opp nye oppskrifter, eller prøve deg på å bruke dei oppskriftene du har til å lage noko. Du kan mekke mykje bra på denne måten, men det er ikkje alltid like lett å finne dei ressursane du treng. Kreasjonsverktyet blir på denne måten mest for dei som dediserer veldig mange timar til spelet. Gjer du ikkje det, kan du vere sikker på at du får laga minimale mengder med nytt utstyr.
Visuell schizofreni
Star Ocean: The Last Hope nyttar den same grafikkmotoren som fjorårets Infinite Undiscovery. På same vis som dette spelet, er Star Ocean svært blanda visuelt sett. Det kan gå frå å vere blendande vakkert, til å sjå ut som eit spel frå førre generasjon på svært kort tid. Mykje av dette skuldast ei svært svak lyssetjing. Den er ofte alt for sterk, og heile spelet blir bada i harde og ubehagelege kontrastar. Dette gjer i tillegg den manglande anti-aliasinga veldig tydeleg.
Andre gongar er det likevel svært pent, og dette er som regel når lyssetjinga er mildare, og spelet tek i bruk litt djupnesyn. I slike situasjonar kan spelet sjå nesten verkeleg ut. Ikkje verkeleg på ein realistisk måte, men heller i den forstand at flotte og handmåla statuettar brått kjem til live. Det som øydelegg mykje er animasjonen. Det er brukt ein del «motion capture», men det aleine er ikkje nok. Det er i hovudsak ansikta og det til dels store fråværet av leppeanimasjon som knuser truverdet. Ofte kan ein person seie noko, og leppene byrjar ikkje å røre seg før han er halvvegs i setninga.
Det variable skodespelet gjer ikkje stort for å forbetre dette. Nokre skodespelarar gjer ein veldig bra jobb, men når dei må leve side om side med livlause og slitsame kollegaer, blir resultatet deretter. Musikken er derimot av høg kvalitet. Atter ein gong er det Motoi Sakuraba som komponerar musikken, og det gjer han i kjend stil. Det er storslagent og pompøst, og mykje av det har vi strengt tatt høyrt mange gongar før. Det er likevel når han bryt seg laus frå det han plar gjere, og utforskar nye ting, at musikken for alvor gjer seg merkbar gjennom ei lang rekke fantastiske verk.
PlayStation 3-versjonen
Det er eigentleg ingenting vesentleg nytt med Star Ocean: The Last Hope International. Det er nøyaktig det same spelet, dei same karakterane, og det same fantastiske kampsystemet. Det skal vere gjort noko små justeringar på kampmotoren, men dette er i så fall så minimalt at eg ikkje har merka noko til det.
Det som verkeleg er merkbart er korleis du no kan velje å byte ut dei tidvis horrible engelske stemmene, og i staden lytte til det originale japanske stemmesporet. Dette gjer historia mykje lettare å følgje med på. Eg synest framleis skodespelet kunne ha vore betre, men kvaliteten er unekteleg høgre enn på engelsk.
Ein annan fin bonus i PlayStation 3-versjonen er at du kan velje å sjå menyar i anime-stil i staden for den litt røffare stilen i Xbox 360-versjonen. I tillegg blir personportretta i kamp byta frå CGI-bilete til animeteikningar.
Konklusjon
Star Ocean: The Last Hope vil gi deg akkurat det du er vand med om du kjenner til Tri-Aces tidlegare spel. Vi får eit middelmåtig historie som ofte er til å grine av, komplimentert av eit fabelaktig kampsystem som filleristar konkurrentane. Kampane i Star Ocean: The Last Hope oppfyller dei våtaste draumar, og lar deg kontre ein kvar situasjon som måtte oppstå. Det let deg skreddarsy framgangsmåten din slik den passar deg, og det sluttar aldri å vere underhaldande. Spesielt sjefskampane kan få sveitte til å sile nedover ryggen medan du sit langt ute på stolen med blodsprengde auge retta mot TV-skjermen.
Det er svært synd at ei veldig svak historie skal øydeleggje for dette elles svært underhaldande spelet. Skjønt, sidan du kan hoppe over historiesekvensane, og spelet i tillegg byr på eit samandrag av alt som skjer, rett frå menyen, kjem du deg gjennom det. Likevel, med ei god historie, kunne Star Ocean: The Last Hope ha nådd mykje høgre på skalaen.
Nokon av bileta i anmeldelsen er fra den japanske utgåva, i mangel på nok representative bilder fra den europeiske versjonen.
