Det byrjar å bli ei stund sidan me fekk ri på hesteryggen med revolvermannen John Marston, men endeleg har Rockstar Games gitt oss eit nytt innblikk i tolkinga deira av den ville vesten. Runde tre i Red Dead-universet skrur klokka tilbake til 1899, og følgjer Arthur Morgan.
Det førre innslaget i serien pressa maskinvaren i PlayStation 3 til det ytste – og litt forbi. Med ei oppløysing på 640p og tidvis horribel biletefrekvens var spelet ein berg-og-dalbane når det kjem til det tekniske. Den gongen var det Xbox 360 som bydde på den beste opplevinga. Slik er det ikkje no lenger. Mens ein vanleg Xbox One slit med biletefrekvens i ei oppløysing på 864p, klarar PlayStation 4 seg relativt godt i 1080p.
Men konsollmarknaden er ikkje like enkel som den ein gong var. Me har fått oppgraderte konsollar frå både Microsoft og Sony, som gjer det nødvendig med ei samanlikning av dei ulike versjonane. Dessverre har me ikkje tilgang til spelet på Xbox enno, men det er vel ingen løyndom at Xbox One X kjem ut på toppen. Der kan ein nyte av fullverdig 4K, og det med minimale dropp i biletefrekvensen. Men kva med dei andre versjonane? Me har kikka på spelet på PlayStation 4 med lupe for å finne ut meir.
Les også: Red Dead Redemption 2 er ei massiv speloppleving »
Full HD på vanleg PlayStation 4, oppskalering på Pro
Red Dead Redemption 2 har låst biletefrekvensen til 30 på tvers av alle plattformene, som er litt trist då fleire spel har gitt oss val mellom 30 og 60 i det siste. Derimot er biletetida låg slik at ein merkar lite til hakking og forseinking.
Spelet har ein del dropp i biletefrekvensen på vanleg PlayStation 4, og dett godt ned på tjuetalet. Spesielt i byane slit maskinvaren med å halde flyten gåande. Dette er tross alt ein konsoll frå 2013 så det er ikkje overraskande at den byrjar å vise alderen sin, men det må likevel seiast at eg er imponert over at den klarar seg såpass bra som den gjer. Red Dead Redemption 2 er utan tvil det grafikkteknisk vakraste spelet på marknaden til dags dato.
Rockstar Games har gått for ei uortodoks løysing når det kjem til PlayStation 4 Pro. Spelet køyrer ei oppløysing på 1920x2160 ved hjelp av oppskalering, mest sannsynleg «checkerboard rendering».
Denne oppløysinga vil ha 12 prosent fleire piksel enn 1440p, men byr berre på halvparten av pikseltalet ein vil få i fullverdig 4K. Det betyr at ein del av detaljane som ein får sjå på Xbox One X ikkje vil vere synlege på PlayStation 4 Pro-versjonen, og biletet er merkbart mjukt og uskarpt. Spesielt tekstur- og skuggekvaliteten vil lide for dette, men det er framleis eit respektabelt steg fram frå den vanlege PlayStation 4-versjonen. Etter rundt ti timar med spelet på Pro har eg merka nokre dropp her og der, men det verkar litt meir tilfeldig enn på PlayStation 4-utgåva. Det er difor sannsynleg at desse droppa vil forsvinne i komande oppdateringar.
Ved hjelp av ein eigenutvikla «temporal» kantutjamning fungerer oppskaleringa på PlayStation 4 Pro godt, om noko svakare enn det me har sett i andre spel til konsollen det siste året. I spel som God of War er «checkerboard rendering»-teknikken blitt bruk betre, med skarpare bilete. Ein ser faktisk at versjonen på vanleg PlayStation 4 er noko skarpare, men den høgare oppløysinga gjer sjølvsagt at spelet likevel ser monaleg betre ut på Pro.
Anna enn med oppløysinga er ikkje forskjellane store. Skuggane er ein del mjukare på Pro og den volumetriske skodda ser betre ut, men elles er det lite i vegen for å spele på standardversjonen. Faktisk har begge versjonane fått ein synsvinkelslider på innstillingsmenyen, noko som eg strengt tatt aldri sett i eit konsollspel før. Det verkar ikkje som ein kan skru synsvinkelen lengre opp enn til 80 for førstepersonskameraet, men det er i alle fall ein start. Me får krysse fingrane for at fleire følgjer Rockstar Games på dette.
Spelet gir oss òg ein drøss med alternativ for å stille på grensesnittet, samt ein skikkeleg tilpassing av lysstyrken på HDR-skjermar.
Grafikkteknisk blinkskot
Verdsbygging er moglegvis den fremste styrken til Red Dead Redemption 2. Med landskap frå fem ulike fiktive statar får me saman med Arthur Morgan utforske nakne grassletter, tette skogar, snøkledde fjell, samt små og store byar med eit yrande folkeliv.
Det er ei stund sidan eg har fått kose meg med eit spel der grafikken er så imponerande at eg må ta jamne pausar for å spamme skjermdump-knappen. Eg må tilbake til The Witcher 3: The Wild Hunt for å finne noko som klarte å gi meg jamlege innslag av bakoversveis på det same viset. Det aular av perfekte augeblikk, der alt klikkar på plass.
Når sola byrjar å snike seg under horisonten og fargen plasserer seg midt mellom gul og oransje, er det som ein får leike seg med eit maleri. Skuggestrålane eksploderer ut mellom greinene i dei låge lauvskogane, og den volumetriske skodda blømer i lys. Lyssettinga er rett og slett eksepsjonell. «Global illumination» gjer mykje av arbeidet her, og eg er særdeles nysgjerrig på korleis dette vil kunne sjå ut med strålesporing viss det nokosinne kjem ein PC-versjon.
Sjølv om eg knapt har kome gjennom femten prosent av spelet, har eg allereie ein drøss av slike situasjonar eg kan tenkje tilbake til. Om det så er korleis det dynamiske veret plutseleg kan presse eit kvelande skoddelag over Morgan ut av ingenting, eller korleis alle rørsler i det djupe snølaget legg frå seg spor ein kan følgje for å finne fram til dyr eller menneske.
Det er vanskeleg å ignorere den fantastiske detaljrikdomen i spelet. Me rosa God of War for det same tidlegare, men Red Dead Redemption 2 tar dette til himmelen i forhold. Berre nokre minutt inn i spelet beit eg meg merke i korleis snøkrystallane legg seg på jakka til Arthur, og deretter smeltar om til våte flekkar på tøyet når han går innandørs. Det er detaljorientering, det.
Eg trur ikkje det vil vere spesielt kontroversielt å seie at dette er den mest levande opne verda som spelindustrien har produsert. Grafikkteknisk ja, men først og fremst på grunn av alt innhaldet som Rockstar Games har stappa ned i saltaska.
Konklusjon
Red Dead Redemption 2 er ein teknisk prestasjon utan like. Det er ufatteleg kor mykje Rockstar Games har fått ut av maskinvare frå 2013. At dette spelet i det heile køyrer på ein PlayStation 4 no er vanskeleg å forstå. Viss eg skulle prøvd å køyre noko som dette på ein toppspekka datamaskin frå 2013 hadde eg neppe fått mykje meir enn ein PowerPoint-presentasjon på skjermen.
Konsollane vil alltid ha ein enorm fordel samanlikna med PCar på grunn av få maskinvarekonfigurasjonar. Det gjer optimaliseringsarbeidet tusen gongar enklare for utviklaren. Me kan hive oss på hesteryggen og kjenne det klø i avtrekkjarfingeren i det me ser ein forbipasserande diligence eller banditt, nesten utan hakk i biletefrekvensen. Om ein ikkje har investert i ein PlayStation 4 Pro eller Xbox One X vil ein difor framleis kunne nyte av spelets tekniske sider på ein vanleg PlayStation 4. Litt småplukk er det, men Rockstar Games har klart å hente meir kraft frå konsollane enn det fornuft seier er mogleg.
Grafikkteknisk er det ingenting som kjem opp mot Red Dead Redemption 2. Eg trur heller ikkje noko anna spel kan stille opp mot dette når det kjem til den overveldande detaljrikdomen me blir presentert med. Dette er ikkje mindre enn eit teknisk meisterverk.
Les også: Teksturarbeid som nærmar seg fotorealisme »
