Nokre steg på planeten Pandora er som å ta turen inn i ei heilt anna og framand verd. Det er ei svidd audemark der autoverna er laga av gamle bildekk, og bygningar er snikra saman av blikkplater og rustne jernstolpar. Kjensla over å vere aleine er intens. Du kan knapt sjå ei einaste sjel, og du vandrar mellom søppel og bilvrak før eit fiendtleg beist brått hoppar på deg frå sida. I det fjerne kan du høyre nokon hyle med ei stemme som varslar bråk, før ein gjeng i lærmasker stormar mot deg med den intensjon å skyte først, og spørje etterpå.
Eggande rytmar byrjar å fylle øyregangane dine, og den skitne gitaren spelar ein rytme som får det heile til å verke enda meir verkeleg, før det heile treff den perfekte noten i det ein strupesongar legg prikken over i-en. Fiendane fell mot bakken, og musikken ebbar ut, og blir overteken av eit seigt lydbilete der ein og anna tone på gitaren får deg til å innsjå at denne musikken er audemark per definisjon.
Unikt
Det er mykje med Borderlands som umiddelbart dreg deg inn. Verda hentar kanskje svært mykje frå Fallout og Mad Max, men den herlege stilen får samanlikninga til å bli kortvarig. Det er som å vandre rundt i ein levande teikneserie. I staden for skinande overflater og sand som ser ut som plast, kan ein sjå blyantskraveringar og harde linjer i alle overflater. Det er ein veldig moden versjon av teikneseriestilen som gjerne heller blir brukt av japanske rollespel, og den er vanvittig effektiv.
Samtidig er dette berre overflata som flørtar med deg lenge nok til at du får auga opp for kva dette spelet eigentleg handlar om, og det handlar berre om ein ting; konstant motivasjon. Kva du enn gjer i denne verda driv deg vidare. Alle konfrontasjonar og oppgåver gir deg ein premie som aukar drivkrafta di. Alt du gjer gir deg nytt utstyr, nye våpen, meir pengar, og erfaringspoeng som sender deg opp gjennom nivåa, og med det nye eigenskapar du kan bruke for å ta knekken på fiendar.
Borderlands ser kanskje berre ut som eit skytespel i førsteperson, men i realiteten er det eit rollespel. Om du hadde bytta ut kulene med sverd og magi, og skifta kameraet til å sjå alt frå eit fugleperspektiv, hadde spelet brått hatt veldig mykje til felles med Diablo og liknande spel. Kombinasjonen av skyting og rollespel er så sterk, at spelet er både heilt nytt og velkjent, samtidig.
Jobb mot betaling
Historia står ikkje sterkt i Borderlands. Den er der, men det einaste du verkeleg får ut av den, er ei drivkraft som sender deg til nye område. Spelet dreiar rundt basar. Kvar base er heim for nokre få personar, og ei oppslagstavle som gir deg nye oppdrag. Det du først og fremst gjer i desse områda, er å plukke opp oppdrag, og kjøpe det du skulle ha behov for frå forskjellige automatar, før du tek turen ut i fiendtlege område der kulene sit laust.
Når du først er i eit område du skal utføre eitt eller fleire oppdrag i, vil du sjeldan få tid til å sitje stille. Fiendane er over deg heile tida, og dei dukkar opp igjen så pass raskt etter at du først har drepe dei, at når du går gjennom eit område for andre gong, er dei tilbake og klare for å ta deg på ny. Dette er på ingen måte eit problem. Tvert imot er det ein del av spelet som verkeleg sørgjer for at du aldri kjedar deg. Det er alltid ei utfordring, og alltid noko å drepe. Dette betyr samtidig at du alltid vil finne nye våpen, og nytt utstyr. Kvar einaste konfrontasjon er ei potensiell gullgruve.
Dette er ikkje eit spel med eit dusin våpen du held deg gåande med frå start til slutt. Her har du ei samling våpenklassar, og innan for desse klassane er variasjonen enorm. Om du til dømes helst brukar pistol, kan du finne fleire tusen forskjellige pistolar i løpet av spelet. I starten er dei rimeleg svake og like, men gradvis finn du større og større variasjon mellom dei. Ein pistol skyt tregt, medan kulene gir mykje skade. Ein anna pistol skyt raskt med svake kuler. Andre pistolar igjen har elementskade som skadar fiendane over tid. Kombinasjonane er endelause, og dei blir heile tida betre.
Du rekk aldri å bli for komfortabel med eit våpen sidan det ligg noko betre rundt neste hjørne, og dette er eit av spelets absolutt sterkaste kort. I staden for å bli ein irritasjon der du alltid har kjensla av at våpenet du diggar aldri kan bli godt nok, blir det eit enormt sug etter å finne ut kva det neste blir.
Eksplosiv moro
Denne variasjon gjeld andre delar av spelet óg. Til dømes har du skjold, og desse finn du like mange variantar av. Nokre skjold vil vere kraftige og byggje seg opp tregt. Andre er svakare, men regenererer helse. Det handlar heile tida om å finne det som passar deg best, og det er noko du ikkje finn ut av om du ikkje prøvar ut alt spelet har å by på, ein prosess som er uhyre engasjerande. Det er så mykje du kan gjere her, berre ut frå utstyret ditt, at sjølv om historia ligg i bakgrunnen, får du verkeleg kjensla av å lage din eigen krigar. Nokre likar granatar som deler seg for å spreie øydelegging, andre likar granatar som stel helse frå fienden, og overfører den til deg. Valet er ditt.
Eit anna og enda viktigare val, er kva klasse du vil velje. Du har fire til disposisjon, og desse varierer mellom dei kraftige soldatane, og dei som held seg i bakgrunnen. Ingen våpen eller utstyr er låst til ein spesiell klasse, men kva klasse du vel, avgjer kva kategoriar du kan satse på. Vel du jegeren Mordecai, vil du til dømes kunne byggje opp eigenskapane med snikskyttarrifla langt utover det dei andre klassane kan.
Alle kan likevel bruke alle våpen, og bli betre i dei sjølv om dei ikkje samsvarar med klassen. Etter kvart som du brukar eit våpen vil du byggje opp kunnskapane dine om det. Noko som vil gjere deg stødigare og meir effektiv. Dette er eit smart grep frå utviklarane si side som hindrar deg i å få kjensla av du skulle vere låst til spesifikke våpen ved å velje ein klasse.
Kvar klasse har i tillegg heilt spesielle eigenskapar som ikkje nødvendigvis har noko med våpen å gjere. Soldaten kan til dømes setje ut eit stasjonært maskinvåpen, medan kvinna i gruppa kan forsvinne inn i skuggane. Andre eigenskapar gir deg helse kvar gong du drep ein fiende, eller ei ammunisjonsmengde som veks automatisk. Kvar klasse har i tillegg spesielle gjenstandar dei kan bruke, noko som kan gi alt frå ekstra skade med forskjellige våpen, til fleire skattar kvar gong du drep ein fiende.
